Mrowienie w nadgarstku może być objawem poważnych schorzeń. Jeśli to nieprzyjemne uczucie, które szybko mija, często powraca i utrzymuje się dłuższy czas, to może oznaczać bardzo poważne choroby, łącznie z udarem.

Mrowienie powstaje z powodu niewłaściwego przepływu impulsów nerwowych z rdzenia kręgowego do ręki i określane jest jako parestezja. Parestezje są nieprzyjemnymi dolegliwościami, określanymi inaczej jako mrowienie oraz drętwienie, których przyczyną jest uszkodzenie nerwów obwodowych, skutkujące niewłaściwym odczuwaniem bodźców.

Dlaczego odczuwamy mrowienie i drętwienie ręki podczas snu?

Przyczyną drętwienia i mrowienia rąk podczas snu jest najczęściej nieprawidłowe ułożenie ciała, co powoduje ucisk różnych struktur nerwowych oraz naczyń. Zwykle dotyczy to tych struktur, które w jakimś stopniu są niewydolne i nie funkcjonują prawidłowo.

Zdrowa osoba nie będzie odczuwała jakichkolwiek tego typu dolegliwości. Powodem uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego skutkującego mrowieniem w nadgarstku i dłoni jest:

  • Zwyrodnienie kręgosłupa szyjnego, które powoduje ucisk na korzenie nerwowe, który może zaostrzać się w nocy w sytuacji, gdy kręgosłup znajduje się w pozycji nieodpowiadającej naturalnym jego krzywiznom. Spowoduje to nie tylko drętwienie nadgarstka i ręki, ale również ból w okolicach szyi. Pacjent, zgłaszający się do lekarza z takimi dolegliwościami, kierowany jest na prześwietlenie kręgosłupa, a następnie na rezonans magnetyczny.
  • Zespół cieśni nadgarstka, związany z uciskiem na nerw pośrodkowy, spowodowany zmianami zwyrodnieniowymi w stawach nadgarstka, związanymi z wykonywaniem przez długi czas jednostajnych, powtarzalnych ruchów, które powodują zmniejszanie się przestrzeni w kanale nadgarstka, co powoduje właśnie ucisk na nerw.
  • Zespół rowka nerwu łokciowego, spowodowany jest, podobnie jak w przypadku zespołu cieśni nadgarstka, uciskiem na nerw łokciowy w okolicy rowka nerwu łokciowego, który lokalizujemy za pomocą uderzenia po zewnętrznej stronie łokcia z wrażeniem przepływania prądu. Jeśli w trakcie snu dochodzi do jego ucisku, to pojawi się mrowienie i drętwienie w okolicach łokcia oraz palca serdecznego i małego.
  • Nadmiar stresu, który powoduje napady paniki, może spowodować ból całego ciała, a także drętwienie i mrowienie rąk. Dodatkowymi objawami silnego stresu są zawroty głowy, przyspieszony oddech i bicie serca, skurcze nóg i rąk.
  • Rwa barkowa, objawiająca się bólem, drętwieniem i mrowieniem od szyi aż po palce. Objawy nasilają się przy wykonywaniu ruchów głową, co jest spowodowane uszkodzeniem korzenia nerwowego w odcinku szyjnym kręgosłupa.
  • Udar mózgu, co jest związane zatrzymaniem dopływu do niego krwi. Drętwieniu i mrowieniu, trwającymi nawet do 24 godzin, podlega jedna ze stron osoby z udarem, a objawy są uzależnione od rozległości zachodzących zmian oraz ich lokalizacji. Zmiany miażdżycowe naczyń, skutkujące często udarem mózgu wymagają przeprowadzenia badania USG doppler.

zzepół cieśni nadgarstka

Zespół cieśni nadgarstka – objawy i leczenie

Zespół cieśni nadgarstka, obajwy i leczenie schorzenia są dokładnie opracowane przez zepsoły medyczne, a rozpoznawalne jest przez mrowienie, drętwienie i ból nadgarstka i ręki jest zwykle lekceważony przez pacjentów.

Gdy objawy stają się bardziej uciążliwe i powodują wybudzanie się ze snu nawet kilkukrotne w ciągu nocy, zaczynają niepokoić pacjenta. Decydującym przy tym schorzeniu jest czas, dlatego nie należy ignorować pierwszych objawów, tylko zasięgnąć porady lekarza, który w celu zdiagnozowania choroby zleci odpowiednie badania, czyli testy Phalena i Tinela, a następnie elektromiografię – EMG, które jest badaniem przewodnictwa nerwowego. W oparciu o objawy i poziom ich nasilenia rozróżnia się trzy stopnie zaawansowania choroby:

  • W I stopniu zespołu cieśni nadgarstka objawy mają charakter przejściowy. Ból nadgarstka zwykle promieniuje w kierunku przedramienia, łokcia lub barku. Opuszczenie i energiczne potrząsanie ręką powoduje ulgę z powodu zmniejszenia ciśnienia hydrostatycznego w nadgarstku i usunięcia zastojów żylnych. W tym stadium choroby pacjent ma wrażenie sztywności i opuchnięcia dłoni, co się nasila przy jej przeciążeniu.
  • W II stopniu choroby objawy mają charakter stały i nasilają się w nocy oraz podczas wykonywania różnych czynności. Strzepywanie rąk nie przynosi pacjentowi ulgi. Dochodzi do osłabienia siły uchwytu, co powoduje upuszczanie przedmiotów. Pacjent ma trudności z wykonywaniem precyzyjnych ruchów dłonią z powodu osłabienia mięśni kciuka i ich niewielki zanik.
  • W III stopniu zaawansowania dochodzi do zaniku mięśni kłębu kciuka i upośledzenia funkcji ręki, co powoduje niemożność wykonywania precyzyjnych ruchów, utraty prawidłowego czucia w opuszkach palców. Pacjent ma trudności z czuciem powierzchniowym, odpowiedzialnym za identyfikację bólu, dotyku i temperatury. Skóra jest blada, pojawia się nadmierna potliwość lub suchość dłoni.

O ile chorobę we wczesnym okresie można leczyć bez skalpela, to zaawansowane stadia zespołu cieśni nadgarstka wymagają wykonania operacji.